De Engelse Modena is een attractief kipduivenras met een karakteristieke vorm en fraaie kleuren en tekeningen. Het zijn een goede broeders en ze kunnen hun eigen jongen vlot grootbrengen.  

Oorsprong

Van origine is het een Italiaanse vliegduif uit de Noord Italiaanse stad Modena. Tijdens de bouw van de kathedraal van deze stad (1224 tot 1329) bouwden ze hun nesten al in de klokkentoren. Ze moeten daar al voorgekomen zijn in een bonte verscheidenheid van kleuren. Ook werden ze als lokduiven gebruikt. In archieven van de stad Modena uit 1327 lezen we dat het verboden werd andermans duiven te vangen of te doden.

Verdere geschiedenis

In Duitsland werd deze Modena voor het eerst ingevoerd in 1876. Ze werden daar populair onder de naam Modeneser. Dit ras staat nog steeds dichtbij het oorspronkelijke Italiaanse type. In Nederland is dit ras nog steeds bekend onder de naam Duitse Modena. Sinds 1982 is er in ons land ook een speciaalclub van dit ras.
Omstreeks 1900 werd de Modena ook in Engeland geïntroduceerd. Daar werden enkele andere rassen ingekruist, mogelijk ook een Birmaanse inheemse duif. Het resultaat was een meer gedrongen en forsere duif met een opgeheven staart. In 1910 werd in Engeland al de National Modenaclub (NMC) opgericht. De Engelsman W.F. Holmes legde zich op dit type toe en kwam in 1921 met een boekje waarin hij de standaardeisen van het Engelse type vastlegde. Later werd John L. Sears een bekend promotor en publicist van de Engelse Modena. In 2010 vierde de NMC haar 100 jarig bestaan met een speciale Modenashow, waar ook diverse keurmeesters uit andere landen, zelfs uit Amerika keurden.
Sinds 1923 komt de Engelse Modena al voor in Nederland en al in 1937 werd de Modenaclub Nederland opgericht en de eerste Nederlandse standaard dateert van 1938. In 1973 en 1986 volgden enkele wijzigingen in deze standaard en sinds 2016 heeft de Engelse Modena een officiële Europese standaard met een nieuw logo. Deze is nu aanvaard is in alle Europese landen, die aangesloten zijn bij de Entente Européenne (de Europese Kleindierenorganisatie)
Ook in Frankrijk is de Engelse Modena een bekend en veel voorkomend ras geworden, evenals in Duitsland. Daar werden ze in de jaren na 1960 voorgesteld als kleine Kings en als Modena begon het ras zijn opmars in Duitsland pas na 1970. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat de Deutsche Modeneser (Duitse Modena) in dit land al eerder grote populariteit genoot.

Om de 3 jaar wordt er ook een Europese show van Engelse Modena’s georganiseerd, meestal in Duitsland of Frankrijk. Op een dergelijke show zijn wel zo’n 1500 Modena’s in vele kleurvariaties te zien.

Raskenmerken

De Engelse Modena is een, fier opgerichte, middellgrote kipduif met gelijke verhoudingen tussen lichaamshoogte, lengte en breedte, een krachtige uitstaling en aan alle kanten rond. De kop is in verhouding tot de lichaamsgrootte fors, langwerpig gewelfd en heeft een breed en goed ontwikkeld achterhoofd. De schedel is van boven rond en loopt ook rond af naar de hals. De ogen zijn oranje tot oranjerood, bruinkleurige dieren hebben een lichtere oogkleur. De oogranden zijn smal en fijn van weefsel en de kleur varieert met die van de veren. De snavel is middellang en krachtig en deze wordt vrij gedragen. De kleur is afhankelijk van de bevedering. De hals wordt iets teruggetrokken gedragen en wordt door het sterk ontwikkelde achterhoofd naar de kop toe weinig slanker. De rug is kort en breed en is door de teruggetrokken hals nauwelijks zichtbaar. De borst is breed, wordt naar voren gedragen en is vooral rond. De slagpennen worden op de staart gedragen en het vleugelschild is goed gerond. De staart is sterk aangetrokken en mag volgens de nieuwste standaard iets boven de kop uitsteken. De benen zijn middellang en recht, breed gesteld en mogen licht bevederd zijn, behalve de tenen. De bevedering is goed ontwikkeld met korte brede veren. Ook de buik is vol bevederd en vormt een ononderbroken halve cirkel met de borst en de achterbevedering.

Kleuren

Deze worden verdeeld in 2 hoofdgroepen, de Schietti’s en de Gazzi’s (ge-eksterd).
De Schietti’s zijn helemaal gekleurd in één van de vele erkende kleurslagen. Bij deze groep horen nu ook de magnani’s (veelkleurigen). Hierbij bevinden zich op een lichtere grondkleur over het hele lichaam verdeeld verschillende gekleurde veren als zwart, blauw, bruin of rood.
Bij de Gazzi’s zijn alleen de kop, vleugels en staart met boven-en onderstaartdek gekleurd, de overige bevedering is wit. De koptekening loopt met een flauwe booglijn door naar de voorhals tot de hoogte van de op de hals gedrukte snavelpunt. Met uitzondering van wit en mottle (=bont) zijn hier dezelfde kleurslagen als bij de Schietti’s erkend.