Om te beginnen wil ik zeggen dat ik het erg leuk vond om ook weer eens in Nederland een keuring te mogen doen. Het aantal ingezonden Modena’s was ook erg opmonterend, doch betekende dit, dat ik helaas de Gazzi’s niet mocht keuren, anders werden het er te veel; dat doen we dan de volgende keer weer.
Traditiegetrouw begon de keuring met de witten, 3 forse en brede doffers, die zich helaas slecht lieten beoordelen, maar als ze alleen op vitaliteit en conditie zouden worden beoordeeld was hier zeker het hoogst haalbare gegeven. Zeker zeer goed fokmateriaal. Bij de zwarten waren er wat meer wensen in type, stand en stelling, daardoor geen al te hoge punten hier. De blauwbronsgebanden waren zeer sterk vertegenwoordigd met 25 stuks. Hier vond ik ook de winnaar, een jonge duivin met 97 punten en beste van mijn keuring. Een dier met heel veel rasadel. Het mooie vond ik hier dat ik er meerdere malen 96 punten kon geven. Een teken dat er vooruitgang in zit, speciaal omdat ze van meerder fokkers waren. Ook bij de jonge doffers zaten enkele zeer goede Modena’s, maar de bandkleur moet toch in orde zijn om voor het hoogste aantal punten in aanmerking te komen.

Na de blauwen zaten er in één keer twee rode eenkleurigen tussen in de rij. Hier missen we misschien een fokker die zich alleen op deze kleur toelegt (rood en geel)?

Wat mij in het algemeen opviel is dat er veel erg grote dieren tussen zaten, en dat er meer aandacht moet worden gegeven aan de beenstand (recht er onder), en graag iets hoger gesteld, zodat je de verhoudingen van lengte, breedte en hoogte beter kunt beoordelen. Deze verhoudingen moeten volgens de Europese standaard gelijk zijn!
Vaak zag ik dus mooie forse dieren (goed om mee te fokken) maar te laag gesteld en wat lang (ovaal).
1 blauwzilver, maar wel een geweldige duivin, volhouden hier.
3 bruinzilvers en ook hier een jonge duivin met 97 en één met 96. Modena’s met volume kort en breed en prachtige koppen. 2 khakizilvers, voor deze kleurslag van goede kwaliteit. 4 roodzilvers met enige wensen. Waar waren de geelzilvers en de geelzilver gekrasten ???

Bijna 20 blauwbronsgekrasten is ook niet mis. De spreiding van type en kleur was hier echter zeer groot. Wel mooi te zien dat er zoveel inzenders waren in deze kleurslag, maar toch was er nog wel wat voor verbetering vatbaar. Ook vergeleken met mijn zuiderburen en jullie oosterburen. Die hebben deze kleurslag de laaste jaren naar een hoger niveau getild. Het kan dus!

Enkele mooie blauwzilver-sulfergekrasten volgden, ook hier met een verdienstelijke 96 punten voor de mooiste. De bruizilvergekrasten waren niet van dezelfde kvaliteit als de zilvers. Het omgekeerde deed zich voor bij de 2 khakizilvergekrasten, deze waren van een fraaie kwaliteit…
De rij werd afgesloten met 3 stuks van een twijfelachtige kleurslag, forse duiven, maar het type was voor verbetering vatbaar. (en de kleur).

Als laatse van de 78 Modena’s waren er drie magnani’s; de jonge doffer was veel belovend, maar miste noch wat diepte.

Ik dank U allen voor het vertrouwen om mij aan te nemen als keurmeester,
en voor de complimenten.

Edwin Houpst,
Denemarken.